Saltu al enhavo

Ottoida arto

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Preĝejo Sankta Miĥaelo en Hildesheim, deklarita Monda heredaĵo de Unesko.
Oto la 2-a kaj Teofano, basreliefo en eburo, Muzeo de Cluny, Parizo.

La ottoida arto estas stilo ene de la praromaniko. Tiu florado de diversaj artoj estis nomita ankaŭ "Otida Renesanco", en la sama senco ke oni parolas pri "Karolida Renesanco" por aludi al la florado okazinta post la kronigo de Karolo la Granda en la jaro 800. Ĝi disvolviĝis ĉefe en Germanio, ekde mezo de la 10-a jarcento ĝis mezo de la 11-a jarcento, dum la saksa dinastio de la Sankta Romia Imperio (nome la "Liudolfidoj").

La ottoida arto miksis tri tradiciojn: tiujn de la fina antikveco ĉefe ĉe la arto de la nordo de Italio, de la periodo karolida, kaj de la bizanca arto.

Arkitekturo

[redakti | redakti fonton]

Plej gravaj konstruaĵoj estas:

Literaturo

[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]